Geboren in ons hart

Het gaat steeds slechter thuis. Met dochter. Met moeder. Tussen moeder en dochter. Natuurlijk voelt onze pleegdochter feilloos aan dat het niet goed gaat thuis. Ze slaapt en verblijft deels bij een vriend van moeder, omdat alle nachten thuis slapen al niet meer goed gaat. Ze doet steeds gekker, brutaler en bozer tegen moeder, omdat ze weet en voelt dat moeder het niet meer trekt. Als je als moeder zegt; “Ik kan het niet meer”, is dat nog geen crisis. Terwijl ik met mijn gezond boerenverstand denk: “Hoe triest en zorgelijk is het, als een moeder zegt dat ze niet… Lees meer

Wat gaan wij straks tegen jou zeggen? Hoe vertel ik jou dat je niet meer bij je mama kan wonen? Sinds je in ons leven bent, hebben wij vraagtekens over jouw thuissituatie en hoe de band is tussen jou en je moeder. Soms hebben wij tijdens het weekend dat je bij ons bent daar gesprekjes over. Vaak tijdens het fietsen, douchen, bakken, autorijden. Je vertelt dat je mama strenger moet worden. Bij haar wil je niet gaan slapen, tandenpoetsen. Jij bepaalt veel thuis met je negen jaar. Je eist veel en je moeder geeft jou veel. Helaas vaak alleen letterlijk,… Lees meer

Na de documentaire ‘Alicia’ was afgelopen maandag ‘Rotjochies’ te zien op de TV. Jongeren worden in deze documentaire gevolgd op een afgelegen boerderij in Frankrijk. Beschadigde jongeren door alles wat ze in hun leven al hebben meegemaakt. Onze pleegzoon heeft ook een periode in Frankrijk gewoond, ik schreef er toen dit over; Vive la France Ik zag mijn pleegzoon terug in de jongeren van deze documentaire. Veel roken, wegvluchten naar buiten om te gaan roken als het gesprek te confronterend of te emotioneel wordt. Allemaal in hetzelfde schuitje, zo stoer van buiten, maar zo klein en kwetsbaar van binnen. Wat… Lees meer