Geboren in ons hart

Bijna het einde van een bewogen jaar. Een jaar waarin ik ondanks Corona veel gezinshuizen heb kunnen bezoeken. De aantallen groeien, dat is goud, want de kracht van het gewone leven, je ergens thuis voelen gun je elk kind. Gesprekken dus weer gevoerd aan de keukentafel bij veel verschillende gezinshuisouders. Naast de ‘verplichte kost’ wat hoort bij een interne audit, vaak ook ontroerende gesprekken. Want naast de zorg voor de geplaatste kinderen 24 uur per dag 7 dagen in de week, hebben deze ouders soms ook te maken met politieke spelletjes, bureaucratie, onbegrip en zelfs jaloezie. Het zijn inderdaad vaak… Lees meer

Met 12 jaar kwam je in ons leven. Je genoot gelijk van het gezinsleven. Trots op je eigen kamer, waar je uren alleen kon zijn om te tekenen en muziek draaien. Je had een klik met de andere jongens in huis en jullie speelden vaak spelletjes of waren buiten aan het voetballen. Net als elk ander kind in ons gezinshuis had jij ook je ‘rugzak gevuld’ met je verleden, waar je zelf niks aan kon doen of veranderen. Mijn man en ik hadden een doel voor ogen toen wij begonnen als gezinshuisouders: voor elk kind een zo normaal mogelijk gezinsleven.… Lees meer

De aflevering afgelopen donderdag van Zembla raakte mij enorm. Ondanks dat ik door mijn werk bij Zorgoppas vaker dit soort schrijnende verhalen hoor van ouders met een zorgbehoevend kind. Waar houdt de eigen kracht op van ouders? Want dat bleek uit de documentaire, we laten ouders veel te lang ‘sudderen’. Jarenlang zijn ze aan het overleven, worden ze niet gehoord en raken ze uitgeput. Ondanks dat ze blijven aankloppen bij heel veel instanties, lijkt niemand ze écht te horen en dan ben je eenzaam, heel eenzaam als ouder. Dat luisterend oor, dat geef ik ze vaak in eerste instantie als… Lees meer