Geboren in ons hart

Je kan niet van elk kind een ster maken, maar je kan ze wel allemaal laten schitteren. Daarom genieten wij zo van onze rol als weekendpleegouders. Onze pleegdochter een schitterend weekend bezorgen. Haar laten lachen, stralen. Genieten van de mooie dingen in het leven. Door corona konden wij haar begrijpelijk een tijd niet zien. Gelukkig konden wij beeldbellen en stuurden wij vaak kaarten en ‘knutsel overlevingspakketten’ om haar zo een beetje afleiding te geven en om het kostbare lijntje te behouden wat wij in twee jaar hebben opgebouwd met haar. Ze is net voor Corona verhuist naar een gezinshuis, waar… Lees meer

Iedereen leeft nu in zijn eigen bubbel. Veel mensen hebben na een aantal weken een soort van ritme gevonden. Thuis werken, thuis onderwijs, vrijdagmiddagborrel online, sporten in de garage en met familie en vrienden facetimen. De ene dag gaat beter dan de andere. Ik mis vooral het fysieke contact met familie en vrienden, onze pleegdochter. Het spontaan ergens naar toe kunnen gaan. Mijn yoga club op de dinsdagochtend. De koffieochtend met mijn vriendin. De vrijheid om te doen wat je wilt op dat moment. Op zulke ‘dip momenten’ denk ik regelmatig aan ouders die ik spreek bij Zorgoppas. Wij bellen… Lees meer

Ik denk vanochtend aan die mama die haar dochter een knuffel geeft, waarschijnlijk een extra lange intense knuffel. Ze zal blijven zwaaien,  tot de taxi waarin haar dochter zit, om de hoek is verdwenen. Daarna komen begrijpelijk de tranen. Tranen van intens verdriet. Want deze mama weet dat ze haar dochter even niet meer zal zien. Haar dochter gaat vandaag, op neutraal terrein, te horen krijgen dat ze naar een ander gezin gaat voor langere tijd. Omdat dit beter is voor nu. Voor moeder en voor dochter. Stapje voor stapje zal gewerkt gaan worden aan hun relatie. Weken van bloed,… Lees meer