Eigenlijk net een gewoon gezin

We hadden veel bekijks als we met z’n allen op pad gingen. Een pleegvader en pleegmoeder, relatief jong, en vier jongens, verschillend in leeftijd en afkomst. Nadat we een paar maanden gesetteld waren als gezin, gingen we voor het eerst met z’n allen uit eten. Uit eten, twee kinderen hadden dit nog nooit gedaan. Wat een belevenis. Op naar het pannenkoekhuis. Mag ik bestellen wat ik wil? Ja hoor! Chocolademelk met slagroom bij een pannenkoek? Moet er niet aan denken. Maar ze genoten. Bleven netjes aan tafel zitten. Ze lieten elkaar uitpraten. Menig ouder zou hier misschien jaloers naar kijken,… Lees meer

We krijgen niet allemaal dezelfde kansen

Je wordt geboren. Geen kind vraagt erom geboren te worden. Daarom verdient elk kind alle aandacht, liefde en zorg die hij of zij maar nodig heeft. Waar jouw wieg staat kan mede je toekomst bepalen. Hoe veilig en stabiel je kan opgroeien. Je kansen. Je mogelijkheden. Er gewoon mogen zijn. Sinds ik met pleegzorg en gezinshuizen in aanraking ben gekomen, heb ik ervaren dat niet elk kind dezelfde kansen krijgt. Als jij geboren bent in een huis wat geen thuis voor je is en ook nooit een thuis kan worden, sta je er als baby al alleen voor. Als jij… Lees meer

de hechting werd groter

Wat vlogen de eerste maanden voorbij, toen wij gestart waren met het gezinshuis. Na een half jaar begon ik mijn draai te vinden in het runnen van een huishouding met vier opgroeiende jongens. De jongens voelden zich steeds meer thuis en daarbij kwam ook hun ‘ware aard’ naar boven. Het waren vier hele verschillende jongens. Wisselende woonplekken, het hebben van een voogd en het opgroeien binnen een instelling hadden ze gemeen. De oudste was al echt aan het puberen. Zocht al snel zijn grenzen op. Het begon onschuldig. Vaker een grote mond, kamer niet willen opruimen. Liegen over waar hij… Lees meer