Eén reactie

Er was geen ik

  Door

De aflevering afgelopen donderdag van Zembla raakte mij enorm. Ondanks dat ik door mijn werk bij Zorgoppas vaker dit soort schrijnende verhalen hoor van ouders met een zorgbehoevend kind. Waar houdt de eigen kracht op van ouders? Want dat bleek uit de documentaire, we laten ouders veel te lang ‘sudderen’. Jarenlang zijn ze aan het overleven, worden ze niet gehoord en raken ze uitgeput. Ondanks dat ze blijven aankloppen bij heel veel instanties, lijkt niemand ze écht te horen en dan ben je eenzaam, heel eenzaam als ouder. Dat luisterend oor, dat geef ik ze vaak in eerste instantie als… Lees meer

2 reacties

De kracht van het gewone leven

  Door
oosterpoort

Elk kind verdient een zo gewoon mogelijk leven, een familie. Niet elk kind heeft dit en dat is mede de reden waarom wij ruim 15 jaar geleden pleegouders zijn geworden. Wij hebben het goed en willen dit graag delen met een kind dat het minder heeft getroffen. Toch gaan wij vandaag onze overeenkomst als pleegouders opzeggen. Waarom? Omdat wij de kracht er niet meer voor hebben. Wel om kinderen een fijn thuis te geven. Er onvoorwaardelijk voor ze te willen zijn. Ze kind te laten zijn. We hebben alleen niet meer de kracht om een gemeente, instelling en instanties te… Lees meer

Eén reactie

Van een koude kermis thuiskomen

  Door

Je kan niet van elk kind een ster maken, maar je kan ze wel allemaal laten schitteren. Daarom genieten wij zo van onze rol als weekendpleegouders. Onze pleegdochter een schitterend weekend bezorgen. Haar laten lachen, stralen. Genieten van de mooie dingen in het leven. Door corona konden wij haar begrijpelijk een tijd niet zien. Gelukkig konden wij beeldbellen en stuurden wij vaak kaarten en ‘knutsel overlevingspakketten’ om haar zo een beetje afleiding te geven en om het kostbare lijntje te behouden wat wij in twee jaar hebben opgebouwd met haar. Ze is net voor Corona verhuist naar een gezinshuis, waar… Lees meer