De zomervakantie is weer voorbij. Wat een prachtige maanden met volop zon, hitte, vrijheid en blijheid. In deze maanden hebben wij jou ook beter leren kennen, ons weekendpleegkind.
Met de keren dat je kwam, ging het afscheid met je moeder beter. Werden de ‘sterke verhalen’ minder en voelde je aan dat je bij ons mag zijn zoals je bent. En wat ben je leuk, grappig, ondernemend, ondeugend en vrolijk.
Onze dochter geniet ook van je aanwezigheid. Jullie versterken elkaar. Maken ruzie, net als zusjes, maar kunnen ook uren heerlijk samen spelen. Allebei gek op paarden.
Wat mij snel opviel; je geniet van de gewone dingen. Weekendpleegzorg houdt wat ons betreft dat ook in, het kind het ‘normale’ gezinsleven’ meegeven. Spelletjes spelen. Naar de winkel. Thuis restaurantje spelen. Uitgebreid douchen. Werken in de tuin. Jouw wereld samen met je moeder is heel klein. Jullie hebben geen familie en je moeder komt op de fiets nooit buiten de stad. Wij kunnen jou daarom al zo blij maken met een autoritje. Ik zie je dan genieten van ” de grote buiten wereld”.
We hebben je meegenomen naar plekken waar je nog nooit geweest bent; een restaurant, het theater, een museum. Naar onze familie. Onze vriendengroep omarmde je gelijk. Je zuigt het allemaal op en zei al meerdere keren met het naar bed gaan; “Dit was mijn leukste dag ooit.”
Dat is ook gelijk wat jij ons leert. Dat je moet genieten van de ‘simpele’ dingen in het leven. Dat wat in onze ogen vaak heel gewoon is, voor veel kinderen in Nederland niet gewoon is. Wij vinden belangrijk dat onze dochter dat meekrijgt. Al worstelt zij ook wel eens met het verdriet dat zij ziet bij jou.
Het verdriet dat je nog steeds hebt als we naar bed gaan. Hoe spannend je het vindt om alleen op een kamer te liggen, omdat je thuis samen met je moeder in één kamer woont. De angsten uit het verleden die jij met je meedraagt.
Wij hebben onze zorgen over je woonsituatie. Je plek op school. Dat je nog niet op een sport zit. Daar hopen we je stapje voor stapje in te begeleiden, samen met je moeder. Zodat je hopelijk daardoor wat meer zelfvertrouwen krijgt. Je dingen kan en mag, die horen bij een achtjarige.
Want je wilt niet bijzonder of speciaal zijn. Je wilt gewoon zijn.
Wat een mooi verslag en fijn dat jullie haar een gewoon gezinsleven kunnen bieden. Voor mij zijn jullie toppers.
dank je wel! Ieder kind gun je een gezin, of in ieder geval de ervaring van een gezin!
Weer prachtig geschreven lieve erma. Wat bijzonder hoe snel dingen kunnen veranderen door liefde en aandacht. Je gunt alle kinderen zo’n kans.
Dank Maren, mooi gezegd, met liefde en aandacht bereik je al heel veel
Deze column stimuleert ons nog meer, wij wachten op een match met een weekendpleegkindje!
Wat fijn om te lezen Sandy! Ik hoop dat jullie snel een match hebben.
Wat prachtig Anouk, het idee speelt vaak genoeg door mn hoofd!
Fijn dat je er al over nadenkt! Het kan je leven écht verrijken!
Wat een geweldig, mooi verslag! Zo word je met de neus op de feiten gedrukt dat het allemaal niet zo “vanzelfsprekend” is. Ik werk zelf in de gehandicaptenzorg en genieten clienten ook van de kleinste dingen. Geweldig! Heel erg veel waardering voor jullie, dat jullie dit meisje een “normale” gezinsleven kunnen meegeven en ze het zo fijn vind om bij jullie te zijn en kan en mag zijn wie ze is en dat jullie haar en moeder begeleiden. Top, ga zo door toppers!
Beste Danny. Dank voor je mooie woorden. We dragen een klein beetje bij aan het geluk van een ander. Voor jouw werk in de gehandicaptenzorg heb ik ook diep respect. Laten wij elkaar allemaal een beetje (vooruit) helpen in de maatschappij, is een goed en mooi iets om dankbaar voor te zijn!