een zorg minder

Een vrouw aan de lijn, ze klinkt gehaast, ik vraag of het uitkomt dat ik bel. Eventjes heeft ze wel tijd, zegt ze, eventjes wordt bijna een uur. Blijkbaar bel ik toch op het juiste moment en  ondanks dat wij vreemden van elkaar zijn ontstaat er een bijzonder gesprek.

Waar ze Zorgoppas van kent, vraag ik meestal aan het begin van een gesprek. Ze heeft op een avond haar laptop gepakt en is gaan zoeken naar oppas mogelijkheden, omdat ze op is. Op is van twee jaar zorgen. Zorgen voor en om haar zieke dochtertje wie een hersentumor heeft. Ze is een alleenstaande moeder en ze heeft de afgelopen twee jaar haar netwerk ‘leeggezogen’ , zoals ze het zelf omschrijft.

Nu alle behandelingen achter de rug zijn, moet ze tijd voor zichzelf gaan nemen en wil ze haar familie en vrienden ook wat gaan ontlasten. Zo vond ze ons. Ze vindt het doodeng om haar nog zieke kind uit handen te geven aan een vreemde. Ik vraag daarom goed door wat ze zoekt, wat haar kind nodig heeft en wat de oppas voor type moet zijn.

We lachen ook tijdens het gesprek, humor heeft haar gered de afgelopen jaren verteld ze. Gedurende zo’n gesprek met een ouder probeer ik een goed beeld van het gezin te krijgen en heb ik soms in mijn hoofd al een match met een geschikte oppas.

Zo ook in dit geval. Eerder had ik een intake met een vrouw, maatschappelijk werkster van beroep. Zij had gelezen over Zorgoppas en wilde naast haar werk, graag een paar uur per week ouders uit de brand helpen met een zorgbehoevend kind.

Beide vrouwen wonen midden in de stad, delen dezelfde interesses en vinden humor vaak een redmiddel in moeilijke tijden. Het werd al snel een match.

Een paar weken later belde ik de moeder hoe het oppassen gegaan was. Ze had een lunch gekocht, was midden in een park gaan liggen en had twee uur lang genoten van de rust, de vogels in de bomen en de zon op haar gezicht. Bij thuiskomst trof ze haar dochtertje samen met de oppas aan, spelend in de zandbak en vol enthousiaste verhalen.

Dat is waar wij het voor doen; ouders vaak na jaren een stukje vrijheid teruggeven. Even weer mens zijn en voelen.

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Geef een reactie