Categorie: Zonder rubriek

‘Als je ouders gelukkig zijn, heb je geluk als kind’. Rake woorden gisteravond van mijn dochter van acht. Ze merkte dat ik verdrietig was over de situatie van onze pleegzoon. Gistermiddag hebben wij bericht gehad, dat hij onder politiebegeleiding is afgezet bij het Leger des Heils. We lagen samen op het grote bed te praten over haar pleegbroer.

Zijn familie en wij hebben heel lang geprobeerd hem alle liefde, aandacht, troost en steun te geven. Je kan een film maken over zijn leven, wat een script en helaas ook nog allemaal waargebeurd. Zijn verslaving maakt hem nu een ander persoon. Hij gebruikt om de werkelijkheid te ontvluchten, om zijn problemen te vergeten.

Dat deel stemt mij verdrietig. Ik ken hem al ruim zestien jaar. Ondanks zijn ‘zware rugzak’ is hij zo’n mooi persoon. Scherp, met humor en vaak een prachtige glinstering in zijn blauwe ogen. Op het sterfbed van zijn opa hebben wij hem beloofd er altijd voor zijn kleinzoon te zijn. Omdat, op het moment dat deze jongen in ons leven kwam, hij ons raakte en een plek in ons hart kreeg.

Op het moment dat zijn oma stierf, de belangrijkste persoon uit zijn leven, heb ik een bevriend psychiater gevraagd wat de gevolgen kunnen zijn van al dit drama in zijn jonge leven. Wat kan een kind aan?
Hij lijkt gelijk te krijgen. Verslaving overheerst nu zijn leven. ’s Nachts gamen en overdag naar zijn ‘vrienden’ in de coffeeshop.

Afgelopen december was hij nog bij ons. Toen merkte wij al dat hij het gezinsleven niet meer aan kan. Hij werd wat opgefokt na een paar dagen. Hij was niet meer gewend om ’s nachts te moeten slapen en hij was zo mager en had het continue koud. Wij hebben geprobeerd tot hem door te dringen, dat hij hulp moet gaan zoeken, mede voor zijn verslaving. Maar hij wuifde alles weg, er was niks aan de hand. Het lag allemaal aan een ander.

Hij heeft de afgelopen jaren heel veel kansen gehad. Mede omdat hij als basis een goed persoon is, gingen hulpverleners ver om hem te blijven helpen. Maar de maat is nu vol. Hij wordt agressief door zijn gebruik. manipuleert en maakt andermans spullen kapot. Dit gedrag maakt mij ook boos en vind ik onacceptabel. 

Dus moet ik hem deels loslaten, ter bescherming van mijzelf. Dat kost tijd. In de tussentijd hoop ik, dat hij gaat inzien dat hij hulp moet gaan accepteren. Dat ik hem binnenkort kan opzoeken op een plek waar hij wil leren hoe om te gaan met alle shit uit zijn verleden. 

Heb jij er ook zo zin in, in de kerstvakantie? Ga je gezellig met je gezin op vakantie of met de familie aan de gourmet? Of juist rustig met je kinderen thuis bij de kerstboom spelletjes doen?

We ontkomen er niet aan met z’n allen. De reclames op de TV, onder andere van alle supermarkten, stralen het ook uit; december moet een feestmaand zijn! Fijn met je familieleden bij elkaar. Cadeaus, mooie kleren en een ruim gedekte tafel met allemaal lekkers. Ik ben zeker dankbaar dat wij met onze familie rond de tafel kunnen zitten. Gezond en gelukkig.

Maar ik ken, sinds ik met pleegzorg in aanraking kom, helaas ook de ‘donkere kant’ van deze feestmaand. Voor veel kinderen is dit ronduit een klote maand. Geen familie waar je naar toe kan, soms zelfs niet eens naar je eigen moeder of vader. Als kind nog nooit een kerstboom hebben kunnen optuigen. Om maar te zwijgen over een nieuwe jurk of broek voor de feestdagen.

Ik zat vaak te janken in de auto, als ik onze jongste pleegzoon na de feestdagen had teruggebracht naar de leefgroep. Kinderen die zelfs met de feestdagen op de leefgroep moesten blijven. Natuurlijk doen groepsleiders hun stinkende best om het rondom deze dagen extra gezellig te maken op de groep, maar kinderen voelen feilloos aan, zeker met dit soort dagen, dat zij geen thuis hebben. Wat gaat er dan in zijn/haar bolletje om als ze ’s avonds op bed liggen? Hoe eenzaam moeten ze zich dan toch wel niet voelen? Ik word daar heel verdrietig van.

Wij nemen onze pleegdochter met de kerstdagen mee naar de familie in de Achterhoek. Dat ene extra bord op tafel is geen probleem en ik denk dat dit eigenlijk bij heel veel families geen probleem zou zijn.

Wil jij het daarom eens bespreekbaar maken binnen je gezin, je familie, als jullie elkaar zien de komende feestdagen? Of er ruimte is om een kind ook een fijne feestmaand te geven? Het gevoel te geven dat hij/zij ook een thuis heeft, een soort van familie. Waar een kind weer even echt kind mag zijn.

Dat is mijn kerstwens voor dit jaar; meer kinderen in Nederland een thuis geven.

Klik hier om vrijblijvend een informatiepakket aan te vragen om pleegouder te worden, in welke vorm dan ook.