dagboek van een gezinshuisouder

Van de een op de andere dag word je een soort van papa en mama voor vier jongens. Zes persoonlijkheden, die geen familie van elkaar zijn, worden bij elkaar gezet in een huis. De kinderen groeien in hun ontwikkeling. Toch worden ze dagelijks geconfronteerd met het feit dat ze niet opgroeien bij hun eigen ouders. Over die emoties en over de gevolgen wat dit heeft voor hun gedrag in het dagelijks leven gaat dit boek. Mijn dagboek over de jaren dat ik gezinshuisouder ben geweest. Interesse in het boek? Stuur een mail naar erma@tigelaar.net Week vierenveertig gaat als “zwarte week”… Lees meer

afscheid nemen bestaat niet

Twee weken terug bericht van de tante van onze jongste pleegzoon. Hij is bij hun niet op verlof verschenen. Ik wist gelijk genoeg. Hij is er weer tussenuit gevlogen. Ik was in eerste instantie erg boos. Eindelijk heeft hij een plek waar hij langer kan verblijven, een dak boven zijn hoofd. Een dagbesteding waar hij plezier aan beleeft. Hij kan weer voetballen en het verlof naar zijn familie en naar ons toe was weer opgepakt. Waarom loopt hij nou weer weg? Ik was boos en wilde het niet begrijpen. Maar ik ben dan ook opgegroeid binnen een ‘happy Tros gezin’. Met veel… Lees meer

Je hebt een moeder, maar daar is ook alles mee gezegd

Toen ik begon als gezinshuisouder was ik geen moeder. Dat maakte dat ik emoties tussen een ouder en kind niet kende. Kon ik achteraf gezien bepaalde zaken daarom makkelijker ‘zakelijk’ beoordelen. Nu ik zelf een paar jaar (pleeg)moeder ben, denk ik nog vaak terug aan deze periode. Zeker rondom feestdagen en al helemaal rondom moeder- en vaderdag. Ik weet hoe extra zwaar het voor veel kinderen in Nederland voelt, nu het bijna moederdag is. We worden overladen met reclames om vooral je moeder fijn extra te verwennen. Zij die altijd voor je klaarstaat. Zij die alles voor je doet. De… Lees meer