Delen is helen

  Door

We zijn inmiddels heel wat weken verder sinds mijn laatste blog. Veel reacties gehad. Uit diverse (onverwachte) hoeken. Herkenning bij mensen. Waardering voor mijn openheid, kwetsbaarheid. De vraag om er vooral over te blijven schrijven. Dat kon ik lang niet. De afgelopen weken waren vaak een gevecht. Een gevecht om los te laten. Te leven met de dag. Te gaan accepteren dat ´het is zoals het is´. Ik heb gelukkig geen schaamte voor wat mij is overkomen. Ik heb alleen lang gevoelens van machteloosheid, verdriet en boosheid gehad. Emoties die bij een EMDR behandeling ook sterk naar boven kwamen. Met… Lees meer

met mijn billen bloot

  Door

Dit keer een blog over mijzelf. Waarom? Omdat ik meestal via social media de leuke kanten van mijn leven met jullie deel. Momenteel gaat het even wat minder met mij en ik schaam mij er niet voor om dat ook met jullie te delen. Dat zouden we naar mijn mening meer mogen doen; laten zien dat we ook maar mens zijn. De maatschappij is er echter erg op gericht dat alles en iedereen vooral maar zo normaal mogelijk moet doen en niet teveel gezeur en gezeik. Natuurlijk moeten we daar ook niet in doorslaan, maar soms gaat het niet goed… Lees meer

pleegzoon in een eigen aflevering van Spoorloos

  Door

Als je als pleegkind in een gezin wordt verwelkomt, is dat fijn. Een pleeggezin of een gezinshuis geeft vaker het gevoel van een thuis dan een leefgroep. Wie wil dat nu niet, een thuis, een ‘gewoon’ leven, met een mama en een papa? Je kan ze papa of mama noemen, of bij de voornaam, wat jij fijn vindt. De kinderen bij ons in het gezinshuis noemden ons vaak buitenshuis papa en mama en binnenshuis bij de voornaam. Buiten de deur voorkwam dat vaak onnodige vragen en ze hadden zo ook sneller het gevoel ‘normaal’ te zijn, een kind in een… Lees meer