Jaren terug zijn wij gezinshuisouders geweest. Dit blijft een prachtige herinnering van bijzondere jaren. Nadat wij gestopt waren met het gezinshuis, zijn wij pleegouders geworden. Uit die tijd hebben wij wel dierbare vriendschappen overgehouden. Mede omdat een ‘buitenstaander’ vaak niet begrijpt, hoe het is om 24/7 met andermans kinderen samen te leven. Hoe het je leven verrijkt, maar ook hoe zwaar het op bepaalde momenten kan zijn.
Als auditor kom ik ook regelmatig achter de voordeur bij veel gezinshuizen. Als ik dan bij ze aan de keukentafel zit, zie ik bij veel hun passie en hun gedrevenheid voor dit werk. Maar ook komt regelmatig de werkdruk ter sprake. Dat ‘eigen tijd’ er wel eens bij inschiet. Terwijl dat juist ook zo belangrijk is, anders houdt je het niet vol.
Daarom bieden wij wel eens aan om op te passen. Zo ook het afgelopen weekend bij bevriende gezinshuisouders. Zodat zij na jaren weer eens met hun eigen kinderen en aanhang een weekend weg konden.
Ik blijf dat machtig mooi vinden. Samen weer even onder één dak wonen met allemaal verschillende kinderen. Aan een lange tafel met elkaar eten. Ieder met zijn, haar verleden, maar op deze wijze toch een geheel, een gezin.
Ik moest afgelopen weekend toen ik naar deze kinderen keek, hun verhalen hoorde, ook denken aan de documentaire van vorige week van Alex de Bokx. Hij beschrijft in deze documentaire precies wat de kracht is van een gezinshuis. Elke dag, elke maand, elk jaar zijn er dezelfde ‘opvoeders’. Hier mag je lang blijven. Hier is het veilig. Dit is jou thuis.
Dat merkte ik afgelopen weekend ook aan de kinderen. Dit is voor nu hun thuis. Ze gaan naar de voetbal en komen thuis met alle shirts van het team die gewassen moeten worden; “Moeders het is jouw beurt voor de was”. Hoe fijn is het voor een kind om dit te kunnen zeggen. Zaterdagavond met z’n allen met wat lekkers voor de TV. Samen het konijnenhok verschonen. Bloemen op tafel, fruit in de fruitschaal, kaarsen branden.
Onze dochter van zeven verwoorde het mooi toen wij zondagavond weer naar huis reden; “Wat is het een fijn huis. Het lijken gewoon allemaal broertjes en zusjes van elkaar. Kei gezellig!”
