Beste wethouder,
Ik wil graag even bij u terug komen op mijn brief die ik u in december schreef. Naar aanleiding van deze brief zijn er gelukkig wat instanties wakker geschud en werden er diverse lijntjes uitgezet rondom onze pleegdochter en haar moeder.
Echter ontvingen wij vorige week helaas slecht nieuws. De urgentie aanvraag is afgewezen voor moeder en kind. Hierover zou ik graag een keer met u in gesprek willen.
Ik kan deels nog meegaan met het standpunt van de woningbouwcorporatie, zij geven aan; u heeft een dak boven uw hoofd en de leefbaarheid is prima. Dat is hun ‘core business’ en daar houden zij zich aan.
Maar over de leefbaarheid en dan met name over de situatie hoe moeder en kind daar moeten wonen/leven, heb ik wel grote zorgen. Eigenlijk zal ik u graag willen uitnodigen om een keer met mij mee te gaan op huisbezoek. Want al de eerste keer toen ik daar over de vloer kwam, wist ik, dit is geen gezonde situatie voor een kind van acht om te moeten opgroeien.
Misschien heeft u zelf ook jonge kinderen? Zijn ze trots op hun kamer, hun spullen? Bent u blij als u naar een drukke werkdag even rustig in de woonkamer kan ontspannen, terwijl uw kinderen op hun eigen kamer op bed liggen?
Dit kind kan nooit naar haar eigen kamer. Ik leer mijn dochter van acht, als ze boos is, om even naar de gang of naar haar kamer te gaan, om weer rustig te worden. Dit kind heeft nooit een plekje voor haarzelf. Ook haar moeder niet.
Slapen, eten, TV kijken, koken, alles moet in één ruimte. Dat is niet goed voor de ontwikkeling van een kind. Hier heeft ze sociaal en emotioneel last van. Ik ben dan wel geen ervaringsdeskundige, maar met wat boerenverstand moet iedereen dat toch inzien?
Daarom ga ik moeder helpen om bezwaar te maken tegen deze uitspraak. Want ik heb het met u nog niet eens over haar problematiek gehad. Ik vind dat alle betrokken hulpverleners rondom dit gezin, de ernst moeten inzien, wat voor schade dit kan en al heeft veroorzaakt bij moeder en kind.
Wethouder, dit kan écht zo niet langer. Ik ben trots op mijn mooie stad ‘s-Hertogenbosch. Maar dit maakt mij verdrietig, dat wij als gemeente zo omgaan met kinderen. Kinderen mogen wat mij betreft nooit de dupe worden van bureaucratische regeltjes.
