We krijgen niet allemaal dezelfde kansen

Je wordt geboren. Geen kind vraagt erom geboren te worden. Daarom verdient elk kind alle aandacht, liefde en zorg die hij of zij maar nodig heeft. Waar jouw wieg staat kan mede je toekomst bepalen. Hoe veilig en stabiel je kan opgroeien. Je kansen. Je mogelijkheden. Er gewoon mogen zijn.

Sinds ik met pleegzorg en gezinshuizen in aanraking ben gekomen, heb ik ervaren dat niet elk kind dezelfde kansen krijgt. Als jij geboren bent in een huis wat geen thuis voor je is en ook nooit een thuis kan worden, sta je er als baby al alleen voor. Als jij de pech hebt dat je vader en/of moeder verslaafd is, sta je er als baby al alleen voor. Als er huiselijk geweld is, waar toevallig jouw wieg staat, sta je er als baby al alleen voor.

Ik heb nooit geweten, voor ik de zorg van pleegkinderen op mij nam, hoe belangrijk de eerste jaren na de geboorte zijn. Dan vormt zich de hechting naar een vader en/of moeder. Ervaart een kind veiligheid, bescherming en liefde. Hoe klein ze ook zijn, elke vorm van spanning, terreur, pijn en verwaarlozing ervaren ze, slaan ze op en nemen ze mee als bagage in hun verdere leven. Geeft een kind al littekens waar ze helemaal niks aan kunnen doen.

Gelukkig worden heel veel kinderen van jongs af aan in pleeggezinnen en gezinshuizen opgevangen. Bloeien ze alsnog op tot stabiele persoonlijkheden. Ervaren ze hechting, liefde en veiligheid. Ze mogen er zijn. Helaas is er niet voor alle kinderen een gezin, een thuis. Wonen er nog veel kinderen in een instelling. Sommige zijn daar ook beter op hun plek. Kunnen de hechting (nog) niet aan van een gezin. Anderen horen daar écht niet thuis. Al deze kinderen gun ik een thuis.

Voor de één pertinent en wie nog geen gezin aan kan, om een weekend of een vakantie te verblijven in een gezin. Even niet de drukte van een groep. Even niet alles te hoeven delen. Even gewoon mogen meedoen in een gezin. De dagelijkse boodschappen. Een spelletje aan tafel. Met een bakje chips op de bank voor de TV. Heerlijk lang douchen. Iets opbouwen. Onderdeel mogen worden van een familie. Op school, de groep of op de sportclub te kunnen zeggen dat je een (pleeg)moeder en (pleeg)vader hebt. Wie je bellen. Een kaartje sturen. Op je verjaardag komen. Waar je met de feestdagen naar toe kan.

Voor veel kinderen kan dat net het steuntje in de rug zijn zodat ze zelfverzekerder worden, sterker. Dat ondanks hun beperkingen en littekens ze ervaren dat er mensen zijn die om ze geven. Dat ze een plekje hebben in iemands hart.

Ik weet uit ervaring hoe zwaar deze maand voor kinderen binnen de jeugdzorg kan zijn. Al die blije reclames op de televisie van ‘happy families’. De gezellige woonkamers met kerstbomen waar vaak ook nog cadeaus onder liggen. Verhalen op school wat een ieder voor leuks gaat doen in de kerstvakantie met zijn of haar gezin.

Overweeg het samen met je partner of gezin als jij straks wel aan die lange gezellig tafel zit met familie of vrienden. Overweeg om pleegouder te worden in welke vorm dan ook. Want teveel kinderen zitten zelfs met de feestdagen in een instelling.

Mijn wens voor 2022 is dat er minder kinderen tijdens feestdagen in een instelling hoeven te verblijven. Ook een thuis hebben. Mag een kind volgend jaar bij jou kerst vieren? Overweeg het.