“Ça va”? Zo begin ik meestal het gesprek met hem als we bellen. We proberen één keer per week even contact met elkaar te hebben. Hij zit nu bijna een jaar in Frankrijk Momenteel bij een Engels gezin, mede door zijn hechtingsproblemen heeft hij ook daar al op verschillende plekken gewoond.
Maar wat doet het wonen in ’the middle of nowhere’ hem goed. Het opgroeien in een gezin. Wat is hij veranderd van een geinstitutionaliseerd kind in een jongen zoals wij hem leerden kennen, toen hij ruim dertien jaar geleden in ons leven kwam. Vrolijk, gedreven, enthousiast, lief. Dol op spelletjes doen, werken in en rond het huis. Grappen uithalen. Lekker eten.
Voordat hij naar Frankrijk vertrok, vond ik de weekenden dat hij langs kwam vaak moeizaam verlopen. Hij verzorgde zichzelf toen slecht. Was in zichzelf gekeerd. Zat het liefst de hele dag met z’n capuchon op te gamen.
Wat een verademing toen hij hij de laatste keer bij ons was. Hij rook weer lekker. Trots op zijn kapsel, met zorg in model gebracht met gel. Vertelde de ene ‘joke’ na de andere. Lange avonden met spelletjes, chips en een biertje. Veel lachen, écht aanwezig zijn in ons gezin. Zo fijn.
In Frankrijk is hij veel aan het werk in en rond het huis van het pleeggezin. Hij doet klusjes, laat de honden uit. Hij volgt Franse les. Zit op de plaatselijke voetbalclub, met allemaal bejaarden volgens hem, maar is bloed fanatiek. Hij is gestopt met roken en heeft een racefiets bij elkaar gespaard en fiets veel door het mooie Franse landschap. Hij heeft bijna alle Harry Potter boeken in het engels gelezen.
Maar het Franse avontuur loopt ten einde. Justitie zag gelukkig in dat hij als basis een goed joch is en gaf hem deze kans. Hoe, wanneer en waar hij straks naar toe gaat is nog erg onduidelijk. Mede gezien zijn leeftijd en het strafblad wat hij heeft, wordt dit nog een hele kluif.
Ik gun hem die Franse plek in Nederland, want hij mist zijn familie, hij mist ons. Hij wil zo graag terug komen, geeft dat in elk telefoongesprek wel aan. Maar ik wil zo graag dat hij blijft zoals hij nu weer geworden is.
Want hier heeft hij weer de verleidingen van drank, drugs en de verkeerde vrienden. Wordt hij weer zodanig op de proef gesteld. Voelt het voor hem weer als ‘overleven’. Al zal hij dat nooit toegeven.
Ik gun hem dat leven zonder prikkels, verleidingen en heftige ballast die hij al zolang bij zich draagt. Ik gun hem een leven als een God in Frankrijk, maar dan in Nederland.
Wat heb je dit weer mooi verwordt, ik zal voor hem duimen dat hij straks in Nederland een fijn plekje krijgt.Hij heeft er vast veel geleerd ,en kan hier misschien een fijne toekomst op bouwen ,in de wetenschap dat jullie er altijd voor hem zijn .
dank je wel Nel. Wij zullen er voor hem blijven.
Idd, heel mooi verwoord Erma. Wij hopeñ ook dat hij hier in Nederland ook ën veilige en fijne plek krijgt om te wonen en te werken.
Dank je wel Siny, best zoeken naar een ‘speld in een hooiberg’, maar we doen onze best.
Mooi verwoord Erma, veel geluk voor hem!
Dank je wel Wilma. Blog geeft mede door social media weer fijne reacties en ingangen voor een nieuwe woonplek. Zo zie je maar, delen is helen.
Wat gun ik je pleegzoon en jullie dat deze fijne plek gevonden wordt! Ik duim met je mee! Prachtige blog weer <3
Dank je wel Bregje. Deze week is hij in het land om plannen te bespreken voor als hij definitief terugkomt.
Mooi geschreven. Respect voor jullie!
Dank Tirzah voor je compliment!
Thanks for sharing. I read many of your blog posts, cool, your blog is very good.