Sprakeloos

Wat gaan wij straks tegen jou zeggen? Hoe vertel ik jou dat je niet meer bij je mama kan wonen?

Sinds je in ons leven bent, hebben wij vraagtekens over jouw thuissituatie en hoe de band is tussen jou en je moeder. Soms hebben wij tijdens het weekend dat je bij ons bent daar gesprekjes over. Vaak tijdens het fietsen, douchen, bakken, autorijden.

Je vertelt dat je mama strenger moet worden. Bij haar wil je niet gaan slapen, tandenpoetsen. Jij bepaalt veel thuis met je negen jaar. Je eist veel en je moeder geeft jou veel. Helaas vaak alleen letterlijk, middels bijna elke week wel weer een cadeautje uit de speelgoedwinkel.

Veel hulp aan huis is er geregeld de afgelopen maanden, maar er zit geen groei in. Het lijkt wel of de band tussen jullie te veel beschadigd is door wat jullie allebei hebben meegemaakt de afgelopen jaren.

Jouw moeder houdt zielsveel van jou, maar kan jou niet bieden wat jij zo hard nodig hebt, structuur, rust, veiligheid.

Dit ziet zij zelf nu ook in. Hoe klote ook.

“Bestond er maar een pilletje dat mijn moeder strenger kan worden” zei je vanochtend zelf heel scherp. Diep in je hart voel je waarschijnlijk zelf ook, dat het thuis niet goed gaat.

Helaas bestaat daar geen pilletje voor en gaan wij samen met jouw moeder op zoek naar een plek waar je tot rust kan komen en kan groeien.

Dat gun ik jou zo. Groei in je zelfvertrouwen. Dat je vrolijker wordt. Dat je niet meer op je tenen hoeft te lopen, overvraagd wordt.

Maar waren we maar vast een jaar verder. Dat de maanden van verdriet, boosheid deels voorbij waren. Waarin je dit verschrikkelijke nieuws te horen hebt gekregen. Je moet gaan wennen op je nieuwe plek en school. Je jonge leventje totaal overhoop ligt.

Ondanks dit alles ben ik ervan overtuigd dat je nieuwe woonplek een juiste plek voor je wordt. Wij zullen in je leven blijven en je steunen en troosten waar wij kunnen in de weg ernaartoe.

Ik hoop dat wij over een jaar samen met je moeder en je ‘nieuwe gezin’ aan tafel kunnen zitten. Dat wij zien dat je daar op je plek bent, je rust hebt en je ogen weer sprankelen.

Maar nu eerst de weg ernaartoe……slik….klote…