Positionering gezinshuisouders

Als gezinshuisauditor spreek ik vaak met de gezinshuisouders ook over hun positie. Zeker na de uitzending van Argos , daarna barstte de meningen en reacties weer los over gezinshuizen. Terecht? Ik miste in de vele discussies de positie van gezinshuisouders en misschien ook wel hun bescherming. Want naast de zorg voor de geplaatste kinderen 24 uur per dag 7 dagen in de week, hebben deze ouders soms ook te maken met politieke spelletjes, bureaucratie, onbegrip en zelfs jaloezie.

Het zijn inderdaad vaak ruime huizen waar ik kom met een grote auto of bus voor de deur. Het zijn vaak geen broertjes of zusjes van elkaar, dus moeten ze allemaal een eigen kamer hebben. Wil je een keer met het gehele gezin ergens naar toe, net als elk ander gezin, is het ook wel fijn dat dit past in één auto. Naar een pretpark, op vakantie of gezellig uit eten? Dit is niet vreemd toch en doen we allemaal wel eens met ons gezin?!

Gezinshuisouder ben je 24/7 en als je deze uren terug zou rekenen werken zij voor een karig loon en worden alle daadwerkelijk gewerkte uren nooit uitbetaald. Zou jij zoveel uren gratis werken voor je baas?

“Onbekend maakt onbemind”, zei laatst een gezinshuisouder tegen mij.
Ondanks de groei in aantallen is er binnen de jeugdzorg, gemeenten en maatschappij nog onvoldoende scherp wat het runnen van een gezinshuis écht inhoud. Voor mij is het al jaren geleden dat ik een gezinshuis runde, maar vaak hoor ik nu nog dezelfde frustraties en onbegrip als toen. Graag geef ik daarom een luisterend oor als ik bij ze aan de keukentafel zit. Een gezinshuis runnen is een ‘way of life’.

De opmerking na de uitzending dat je ‘heel makkelijk via een papiertje in te vullen bij de gemeente’ een gezinshuis kan starten, vind ik niet terecht. De afgelopen jaren is er door alle huizen waar ik kom hard gewerkt aan kwaliteit, reflectie en transparantie.

Elk kind is zoveel beter af op een plek waar je je thuis voelt. Dan voelt een kind zich veilig en kan gaan groeien. Door zoiets ‘simpels’ als een thuis te bieden zijn soms dure therapieën, professionals en instellingen stukken minder nodig en besparen wij als maatschappij heel veel geld.

Wat in het leven van Benito is gebeurd en welke stappen hij heeft moeten nemen gun ik geen kind en mag ook niet gebeuren. Een situatie als deze is er eentje teveel en een waterdicht systeem bestaat hier helaas (nog) niet voor.
Maar laten wij niet vergeten, zeker nu de week van de Pleegzorg is gestart, bij hoeveel kinderen het in gezinshuizen en pleeggezinnen wel heel goed gaat. Blijf ik chapeau zeggen tegen al die gezinshuisouders en moeten wij ze ook een luisterend oor blijven bieden. Dat verdienen zij!