de meeste dromen zijn bedrog

Ik droomde….

Dat onze jongste pleegzoon deze week vanuit Frankrijk naar Nederland komt. Na een gedegen overleg, waarbij zijn netwerk ruim van te voren betrokken is, is deze terugkomst geregeld. Alle partijen die van belang zijn, om zijn verblijf in Nederland succesvol te maken, zijn gehoord en er is rekening gehouden met zijn verleden en de hulp die hij hier weer nodig heeft. Hij heeft een fijne, nieuwe woonplek. Hij is er van te voren dan ook al wezen kijken. Niet in de buurt van zijn verleden, zijn foute ‘vrienden’.
Hij heeft een dagbesteding en ook zijn financiën zijn op orde. Niks staat een nieuwe, frisse start in Nederland in de weg. Hij wil zo graag en heeft er zo zin in, om weer terug te komen.

Helaas zijn de meeste dromen bedrog en deze ook…..

Hij komt naar Nederland deze week, dat staat vast. Maar verder is er bar weinig zeker voor hem. En dat maakt mij weer intens verdrietig. Hij heeft het afgelopen jaar zo zijn zijn best gedaan in Frankrijk. Is gegroeid in zijn gedrag, kan fouten beter bij zichzelf leggen. Is van alle verslavingen af. Werkt hard in en rond het huis. Hij heeft vrienden gemaakt bij de lokale voetbalclub en spreekt inmiddels een aardig woordje Frans en Engels.

Wat hardnekkig blijft, is zijn hechtingsstoornis. Mede daardoor heeft hij ook in Frankrijk in meerdere gezinnen gewoond. Maar vindt je het gek, als je vanaf je geboorte op meer dan 25 plekken hebt gewoond. Waarbij het lang niet altijd aan hem lag, waarom hij weer moest verhuizen. Inmiddels is mede daarom zijn vertrouwen in hulpverleners en jeugdzorg sterk afgenomen.

En op bepaalde vlakken begrijp ik hem volledig. Hij heeft al maanden geleden in Frankrijk aangegeven dat hij duidelijkheid wil over zijn nieuwe woonplek in Nederland. Dat hij inziet dat hij nog begeleiding nodig heeft. Bij zijn laatste bezoek in Nederland heeft hij zelfs een intake gehad bij een instantie. Maar iedereen om hem heen blijft vaag, het lijkt wel of niemand de verantwoordelijkheid op zich wil of kan nemen.

Ik begrijp zo verdomd goed, hoe moeilijk het is om een geschikte plek voor hem te vinden. Zijn tante en wij hebben vaak aangeboden om mee te denken, maanden geleden al. Nee, dit was niet nodig, de lijntjes liepen al. Maar nu blijkt dus van niet. Niks, nada, niente is nog geregeld en duidelijk op dit moment. Durf gewoon eerlijk te zijn mensen, jullie, die met deze beschadigde jongeren werken! Zeg wat wel en niet kan. Draai er niet omheen. Dat leren wij onze pleegkinderen al jaren. Dat geeft ze duidelijkheid en rust, dat geeft ze een veilig gevoel.

Hij komt dus deze kant op, woensdag of donderdag. Er is nu een beroep gedaan op zijn familie en ons voor een plek boven zijn hoofd. Paar dagen daar, paar dagen hier. Voor hoelang? Niemand kan dat tot nu toe zeggen. Natuurlijk vangen wij hem op. Maar Jeugdzorg Nederland, Ministerie van Justitie, Gemeente, jullie hebben heel veel geld in deze jongen gestopt. Hij heeft veel geleerd in Frankrijk, klaar om dit in de praktijk te laten zien. Weer dichter bij zijn familie en ons. Want ondanks zijn zware hechtingsstoornis houdt hij van ons allemaal en mist hij ons na ruim een jaar Frankrijk. Waarom zijn we niet in staat  dit geregeld te krijgen in Nederland? Ik pleit al zolang voor meer mensen uit het bedrijfsleven binnen jeugdzorg. Kortere lijnen en heldere communicatie.

Enig idee hoe hij zich moet voelen de afgelopen weken? Hoe hij ’s avonds in slaap moet vallen met zoveel onduidelijkheid over zijn toekomst? In zijn situatie zal ik misschien wel naar de fles of drugs grijpen, laat hij daar nu net vanaf zijn……..

Ik blijf dromen en vechten dat er op korte termijn wel die plek voor hem komt, met een dagbesteding. Met bloed, zweet en tranen, want niemand anders doet het en hij kan het niet. Na alle afwijzingen in zijn leven, is onvoorwaardelijke liefde van zijn familie en ons, het enige wat hem nu op de been houdt.

Ik droom dat dit blog onder ogen komt van iemand binnen jeugdzorg die dit ‘dossier’ oppakt en dingen écht kan en wil regelen….