loslaten

‘Als je ouders gelukkig zijn, heb je geluk als kind’. Rake woorden gisteravond van mijn dochter van acht. Ze merkte dat ik verdrietig was over de situatie van onze pleegzoon. Gistermiddag hebben wij bericht gehad, dat hij onder politiebegeleiding is afgezet bij het Leger des Heils. We lagen samen op het grote bed te praten over haar pleegbroer.

Zijn familie en wij hebben heel lang geprobeerd hem alle liefde, aandacht, troost en steun te geven. Je kan een film maken over zijn leven, wat een script en helaas ook nog allemaal waargebeurd. Zijn verslaving maakt hem nu een ander persoon. Hij gebruikt om de werkelijkheid te ontvluchten, om zijn problemen te vergeten.

Dat deel stemt mij verdrietig. Ik ken hem al ruim zestien jaar. Ondanks zijn ‘zware rugzak’ is hij zo’n mooi persoon. Scherp, met humor en vaak een prachtige glinstering in zijn blauwe ogen. Op het sterfbed van zijn opa hebben wij hem beloofd er altijd voor zijn kleinzoon te zijn. Omdat, op het moment dat deze jongen in ons leven kwam, hij ons raakte en een plek in ons hart kreeg.

Op het moment dat zijn oma stierf, de belangrijkste persoon uit zijn leven, heb ik een bevriend psychiater gevraagd wat de gevolgen kunnen zijn van al dit drama in zijn jonge leven. Wat kan een kind aan?
Hij lijkt gelijk te krijgen. Verslaving overheerst nu zijn leven. ’s Nachts gamen en overdag naar zijn ‘vrienden’ in de coffeeshop.

Afgelopen december was hij nog bij ons. Toen merkte wij al dat hij het gezinsleven niet meer aan kan. Hij werd wat opgefokt na een paar dagen. Hij was niet meer gewend om ’s nachts te moeten slapen en hij was zo mager en had het continue koud. Wij hebben geprobeerd tot hem door te dringen, dat hij hulp moet gaan zoeken, mede voor zijn verslaving. Maar hij wuifde alles weg, er was niks aan de hand. Het lag allemaal aan een ander.

Hij heeft de afgelopen jaren heel veel kansen gehad. Mede omdat hij als basis een goed persoon is, gingen hulpverleners ver om hem te blijven helpen. Maar de maat is nu vol. Hij wordt agressief door zijn gebruik. manipuleert en maakt andermans spullen kapot. Dit gedrag maakt mij ook boos en vind ik onacceptabel. 

Dus moet ik hem deels loslaten, ter bescherming van mijzelf. Dat kost tijd. In de tussentijd hoop ik, dat hij gaat inzien dat hij hulp moet gaan accepteren. Dat ik hem binnenkort kan opzoeken op een plek waar hij wil leren hoe om te gaan met alle shit uit zijn verleden.