Geboren in ons hart

“Hoe gaat het met jullie pleegzoon?” Deze vraag wordt regelmatig gesteld als wij bij familie en vrienden zijn. Vind ik fijn, want hij heeft zolang bij ons gezin gehoord. Lang heb ik geweten hoe het met hem gaat. Hoera voor social media in deze, waardoor hij toch af en toe een bericht stuurde en ik gerust gesteld was dat wij weer een teken van leven hadden op deze wijze.Helaas zag ik ook op de foto’s die hij stuurde of postte hoe slecht hij eruit ging zien. Een paar maanden geleden belde hij mij een paar keer achter elkaar. Ik herkende… Lees meer

Bijna het einde van een bewogen jaar. Een jaar waarin ik ondanks Corona veel gezinshuizen heb kunnen bezoeken. De aantallen groeien, dat is goud, want de kracht van het gewone leven, je ergens thuis voelen gun je elk kind. Gesprekken dus weer gevoerd aan de keukentafel bij veel verschillende gezinshuisouders. Naast de ‘verplichte kost’ wat hoort bij een interne audit, vaak ook ontroerende gesprekken. Want naast de zorg voor de geplaatste kinderen 24 uur per dag 7 dagen in de week, hebben deze ouders soms ook te maken met politieke spelletjes, bureaucratie, onbegrip en zelfs jaloezie. Het zijn inderdaad vaak… Lees meer

Met 12 jaar kwam je in ons leven. Je genoot gelijk van het gezinsleven. Trots op je eigen kamer, waar je uren alleen kon zijn om te tekenen en muziek draaien. Je had een klik met de andere jongens in huis en jullie speelden vaak spelletjes of waren buiten aan het voetballen. Net als elk ander kind in ons gezinshuis had jij ook je ‘rugzak gevuld’ met je verleden, waar je zelf niks aan kon doen of veranderen. Mijn man en ik hadden een doel voor ogen toen wij begonnen als gezinshuisouders: voor elk kind een zo normaal mogelijk gezinsleven.… Lees meer